وقتی حرف میزنم یه جوری جواب میدن که برو بابا پس با این تفکر همه مورد دارن؛
من حرف بدی میزنم میگم دوست دارم من و تویی بین من و اون نباشه و باهاش راحت باشم؟ از همه چیز براش بگم و بدونم می‌تونه تکیه گاهم باشه؟
زندگی باید این باشه بتونی راحت باهاش حرف بزنی بدونی قضاوت نمیشی مسخره نمیشی با هم میخندین تو رو می‌فهمه دوسش داری و خیلی چیزای دیگه :( چرا بقیه اینو نمی‌فهمن:|
برگشته میگه پیدا کردی به ما هم بگو و همون حرفای همیشگی ..
به خدا که قلبم یه جوریه طاقت نداره
میدونی قلبم میگه آره هست ولی در ظاهر که نگاه میکنم انگار زندگی همینه..
گفتم یا میشه یا میرم؛
فردا یه آزمون دارم فکر نکنم قبول بشم دوست دارم اوکی شه ولی ،کاش میشد؛
پی نوشت : اون از زمان کنکور اینم از این ..
پس نوشت ۲: جادوگر شهر گفت یه حدس بزن که چه جوریه؟ سریع بدون اینکه فکر کنم گفتم آهنگ سنتی دوست داره ولی خب من اینقدر آهنگ جیغ مانند میذارم که پایه میشه و تو راه قرار میگیره 😄 یه نگاهی بهم انداخت که تو هم با این حدس زدنات 🤦🏻♀️
خب چی کار کنم که متوجه نشدم منظورش کلی هست اتفاقا به خاطرش آهنگ پست قبلی رو با کلی گشت و گذار و اینکه خودمم دوست داشتم پیدا کردم 😶🌫️( اگرچه ناپیداست)
